Θεριστής, 1917.
Αγαπημένε μου, με τούτα και με τ’ άλλα ο στόχος των Συμμά-
χων επιτεύχθηκε κι εγώ πεθαίνω απ’ την αγωνία. Στο εξής να
μου γράφεις συχνότερα, παρακαλώ πολύ, και μη στραβομου-
τσουνιάζεις! Οι ασκήσεις με πραγματικά πυρά επιβεβαίωσαν
το αξιόμαχο. Οι ωμοβροντίες (ωμοί πυροβολισμοί) άρχισαν
επίσημα λοιπόν, εσύ το γνωρίζεις καλύτερα. Με οργίζει η
Αντάντ με όσα με το μαχαίρι στον λαιμό επέβαλε, και πια ανή-
κουμε στην πολεμική μηχανή της. Παραμένω στο πλευρό των
Φιλελεύθερων ασφαλώς, αλλά δεν εμπιστεύομαι πια κανέναν.
Στην Αθήνα ακούγεται πως δικαστικοί κατώτεροι και ανώτε-
ροι έγιναν τυφλά όργανα του μαινόμενου Επιστρατισμού. Η
κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας» απαγγέλλεται κάθε μέρα
σε εκατοντάδες πολίτες που το κρίμα τους είναι ότι είναι με
τον Βενιζέλο. Γίνονται μάλιστα κι εκτελέσεις εν ψυχρώ...

Τρυγητής 1922.
Οι πρόσφυγες φοβούνται τα καράβια λιγότερο απ’ ό,τι τους
ανθρώπους. Έλληνες στην Ελλάδα δεν έχουν αισθανθεί. Πι-
θανόν στον Βόλο. Γέμισε το λιμάνι μαυροφορεμένους. Μαύρο
κύμα. Στο πλήθος μπερδεύεται η Βαλασία, αναζητά τον γιο
της. Κρατά φωτογραφία του απ’ όταν φορούσε κοντά παντε-
λονάκια. «Μην είναι μαζί σας ο Λεωνίδας μου! Μην είναι μαζί
σας! Έχετε δει αυτό το παλληκάρι!». Ηλικιωμένοι με περιορι-
σμένη ακοή συγκινούνται. Μοιάζει σε δικούς τους λεβέντες
που έμειναν πίσω, και αναθαρρεύουν. Νομίζουν πως τα παι-
διά τους ήρθαν πριν απ’ αυτούς εδώ. Παρεξήγηση οδυνηρή,
και σέρνουν τα βήματα χωρίς να νοιάζονται για πού, καρβου-
νιασμένοι. Αγριεμένα βοά ο θρήνος...

Συγγραφέας: Χαρί Λέκκα

Μετάφραση:

ISBN: 978-960-263-260-4